Seni sevmek; unutmaktý adýmý…
Doðup büyüdüðüm tüm sokaklarý.
Annemi…
Babamý…
Yaþadýðýmý unutmaktý belki de , seni sevmek…
Denedim…
Düþtüm birkaç defa…
Her seferinde inandým ve doðruldum , bir ceset gibi mezarlýðýn birinden.
Yapabilirim…
Sevebilirim…
Hep ama hep inandým…
Seni sevmek…
Sevmek ; baþlý baþýna bir eylemdi…
Ben hep yanlýþ gördüm…
Bu yüzden tam tutacakken ellerini ,
Kayýp gittin , avuçlarýmdan yaðmur damlalarý misali…
Seni sevmek;
Hiç yüzme bilmeyen bir adamýn dalgalarla boðuþmasý gibiydi…
Yuttuðum suyu, ciðerlerimde hissederken,
Sen geçtin uzaktaki bir gemiyle…
Süzülüp kayboldu, göremediðim gözlerin gözlerimden…
Seni sevmek; uzaktan hissetmekteki , kokunu, ruhunu, sesini…
Sesini evet …Sen konuþunca ; susuyor muydu bülbüller?
Ve bir çocuk anne þefkati buluyor muydu, yavaþça yükselip alçalan tonunda?
Ne yazýk ki ben hiç duymadým…
Denedim , çabaladým sevmeye…
Baþarýyordum bu sefer…
Evet olacaktý…
Yakalayacaktým , saçlarýna dolanmýþ yýldýzlarý…
Uzanýp gökyüzüne; ayaðýnýn altýna serecektim , tüm masum yaðmur damlalarýný…
Ama sen her gün biraz daha silindin bu sokaklardan …
Zamanla hiç gelmez , yürümez oldun mahallenin Arnavut kaldýrýmlarýnda…
Ve bir gün ; taþýndýðýný gördüm eþyalarýný ellerinle…
Yok dedim gitmiyordur , terk etmiyordur bu þehri…
Ýhtimal vermedim hiç gidiyor olmana…
Sonra …Sonra gördüm ki , bir kamyon dolmaya baþlamýþ…
Ýki kanepe, bir yatak, bir televizyon , yemek masasý derken ;
Birde baktým ki ; birkaç bavul daha geliyor ardýndan…
Sessizce izledim eþyalarýn taþýnmasýný…
Öylece dalýp uzaklara, seyahate çýktýðýmýzý düþledim seninle…
Birde baktým hareket ediyor kamyon…
Sen birkaç arkadaþa sarýlmýþ ;” hoþçakalýn” diyorsun…
Sen gidince nasýl hoþ kalýr mahallenin çiçekleri , insanlarý , kedileri…
Ve ben …Ben nasýl hoþ kalýrým…
Koþmak geldi peþinden kamyonetin ,
Deli gibi koþmak…
Tabanlarý delinirmiþçesine ayakkabýlarýmýn…
Nefes nefese kalana dek koþmak…
…..
….
Gözlerimi açtýðýmda , henüz doðmamýþtý güneþ…
Oysa ki ben , rüyalarýmda bile seni sevmenin ne kadar aðýr olduðunu öðreniyordum…
Ya gitseydin …
Ya gitseydin, seni sevdiðimi bile bile…
O zaman gerçekten kalýnýr mýydý , hoþça…
Ben seni sevmenin aðýrlýyla yaþlanýrým sevdiðim…
Sen yeter ki eskit bu sokaklarý,
Bu kaldýrýmlarý…
Sen yeter ki eskit , bu beyhude sevdamý…
Ama bilme sevdiðimi sevdiðim…
Bilme…
R:E:C
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.