Artýk doðsun. Yurdumun üstüne, Gündüz güneþ, Gece ay.
Tutmasýn dilimi dost. Vursun zalime, düþmanca elim. Zaten kaybetmiþim, eli kýnalý kuzumu. Yemiþim vurgun.
Yüreðim vurdukça göðsüme, Ýçim yanar, yüreðim kan aðlar. Gözlerimde kalmadý fer, Oldu gözlerim kör.
Artýk bana, Gün neylesin. Güneþ, ýþýk, Nur neylesin.
Gecem mi kaldý ki, düþüm olsun. Yüreðime bastým, taþ. Düþman artýk, ettiðinden utanýp, Benden korkup, geri dursun.
Toprak, istediði kadar kan emsin, anam. Nasýl olsa, bir gün, dökülen kana, o da doyacak. Kana doyan bu topraklar, anam, Elbet sonunda bizim vatanýmýz olacak.
22.10.2011 Cahit KARAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KARAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.