Düþlerim kimsesiz bir evlat boþluðunda
Sahiplenmeyi bekleyen bir hayata
Kenara sýkýþtýrýlmýþ bir papürüs kaðýdýna
Yazýlmýþ , karalanmýþ ve bir ucu yanmýþta olsa
Elimi býrakma...
Metrolar serin ve dipsiz kuyu gibi derinken
Kalabalýðýn içinde sadece gözlerin ve ben
Kapýlar özgürlüðe açýlýr gibi koþar adým
Elim eline kenetli çekiþtirirken seni
Ýnsan yýðýnlarýný aþýp ilerliyoruz
Aniden duyulmayacak bir tonda
Ýçimi yýrtan dur sesini iþittirdiðinde
Karþýmda kapýlýp kaldýðým gözlerinde
Büyütemediðim ,gülümseyen bir çocuk var sende de
Kapýlýp an ve anlarýn coþkusunu yaþarken yüreðim
Ýçime çekip mis kokunu sarýlýyorum sevdama
Gülümsemenin ardýndan çýkan yedi rengi izlerken ben
Bedenimde patlayan volkonlara teslim ediyorum kendimi...
Dünya sahip Çýkýlmayacak kadar büyükken ,
Gözlerinde bir hiçmiþ...
Sevgim okyanuslarda bir su damlasýyken ,
Sol yanýna can verenmiþ...
Caným , sevgim sana helalken ,
Duvarlarým Baþkasýna yükselmiþ...
Kim Bilebilirdi bu günleri yaþatabilecegini ,
Dünyam olmadan önce...
Ahirime Adýný Zikretmeden önce...
Söyle
Tuttuðun elimi býrakmamaya yemin edermisin sende...
Yunus Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.