[Koğuştan.... [12]

[Koðuþtan.... [12]
tüm gün o kadar çok yoruldum ki anlatamam.
tamam þimdi anlatmaya çalýþýyor olabilirim
ama inan ki anlatamayacaðýmý biliyorum.
yani sonu belli bir çaresizlik benimkisi ,
belki de baþtan bir kabul, tabu yani.
mücadele ederek baþarabileceðimi sansam, bi ihtimal
anlatýrým diyeceðim ama sanýrým çoktan anlatamam dedim bile...

þimdi sözümden dönsem, bir ton dert yine bana
en güzeli cümlenin ardýnda durmak.
neyse, yoruldum diyordum
çok yoruldum demeliyim aslýnda
tüm gün seni düþündüm.
çýkar yol bulamadým
dolularý boþlarý ayarlamaya çalýþtým,
olmuyor bir türlü.
dolu boþ geyiði de ayrý bir paradoks gerçi,
neden boþu doluya koyayým ya da doluyu doldurmaya çalýþayým.
her þey alabileceði kadar olsa ya, ya da alamayacaðý kadar.

yorulmamýn sebebi düþünmek deðil !
tamam düþünmek aslýnda ama ne düþünmek ?
insan ne düþünürse yorulur ?
olmayacaklarý mý mesela ?
olmayacaklarý insan bilir mi ?
yoksa hisseder mi ?
bilse ayrý bir dert, hissetse ayrý,
þimdi bu paradoks kurma oyununu istemiyorum.

en güzeli kafayý yormamak.
bedeni yormak, çünkü beden yorulunca
beyin ikinci plana geçer, çalýþma kapasitesi azalýr ve
az düþünür...
zaten az düþünür bunu bilir, çok düþünen yorulur...
çoðu düþünür bununla alakalý yazý yazmaz.
misal nietzsche kant oralet çay falan yazmýþmýdýr acaba ?
ben görmedim görsemde görmezden gelirdim kesin,
bizim çaycý kazým abi çok düþünür çok yorulur,
eþit oranda ne kadar düþünür o kadar yorulur.
yazý da yazmaz bulmaca dýþýnda.
acaba yazmak mý insaný yoran ?
ya da emekli bürokrat necmi abi,
o da çok çalýþýr hiç düþünmez, yorulur mu bilmiyorum yazmýyor çünkü.

bunlarý neden anlatýyorum ki ?
ne zaman paradoksal bir eylem yapsam
gömleðimi ters giydiðim aklýma geliyor, yoksa ters mi giydirmiþlerdi
yok yok bu gömlek benim zevkim olamaz, giydirmiþlerdir.
çok düþünmek aklý biraz yoruyor, belki fazla yoruyor iyimserim ben.

akýl demiþken, ben yine bugün aynaya baktým.
ve hala yalnýzým, mesela sen bana sarýlmýyorsun,
yorgunluðum senin bana sarýlmanla hafifliyordu...
þimdi ben bunlarý yazdým ya, kendim bizzat sol tarafýmdan yazdým.
solak deðilim ama saðlak bir el ile yazýyorum.
seni düþünmek beni yoruyormuþ diyor doktorlar.
nörolojik bir sen-delemeymiþ bende ki yorgunluk.
kronik bir sevda ve uslanmaz bir yürek varmýþ bedenimde.
yahu anlamýyorum ki þimdi ben seni düþünmesem
ne düþüneceðim?
hem ben yorgunluk seviyorum belki,
bir de tomografi de sen çýkmazsýn ki nerden bilirlerse seni düþündüðümü
yazý yazmayý býrakmalýyým en acilinden
yazýlarýmý rontgenliyorlar
seni ordan buluyor bana ya-saklýyorlar,
bu yüzden seni düþünmem týbbýn aðýrýna gidiyor
düþünmemem sevgime ihanet gibi oluyor...

tam da bitirmiþken yazmayý, aklýma geldin bak yine
iþten atýlmýþ bir iþçi gibi kaldým bir sefer
seni düþünmeme kararý almýþken.
o zaman verdiler hapý, verdiler hapý,
sandýlar ki hap düþündürtmeyecek seni bana.

içseydim düþünsel bir ihanetle býrakýrmýydým acaba seni!
aldatýrmýþým gibi geldi bana seni düþünmemek
ben seni hiç aldatmadým biliyormusun ?
hep seni düþündüm, bir de seni düþünmediðim zamanlarda,
neden seni düþünmediðimi
þimdi düþündümde, senide düþünmeden olmuyor be...

|beyaz_yalan| deliler koðuþundan yazýlmýþ þiirlerdir...
Sosyal Medyada Paylaşın: