Senin hiç mi yok güzelin Baþkasýnýn yüzünü yýkar elin Bað bükerken ibriþimden kendi ayaðýna Daðýn ses vermez daðýna Ýçin içinden düþer görmezsin Ezip geçersin
Kýzýndan habersiz döverken dizini Göremezsin it izini
Kaçar dualarýn kendi göðünden Döner sala olurlar minarelerinde Sesler dökülürken bir karanlýða Kuþlar çýðlýk çýðlýða
Mor dudaklarla öpülür ölüm Akar sokaklar büklüm büklüm
Gün esirger güneþini Ay artýk anlamaz halinden Zaman geçerken eze eze Yýldýzlar kayar bir bilinmeze
Kanibalizm üretirken kan Kendi bedeninde gagalan
Ya baþýn kalýyor dýþarýda, ya ayaklarýn Üzerini örtmüyor yorganýn Düþündürmez varý, yoku Bu nasýl uzun uyku
Akýl sorarken eþiklerden Kaçýyorsun kendi gölgenden Anla ! Bu iþ olmaz titremeden Ve kendine dönmeden
Büyüyor kara kýþýn çýðý Karanlýk boðarken karanlýðý
Hadi durma yak ýþýðý Bir aydýnlýk gözüme Bir küçük hüzme
Ýster tükür yüzüme
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
hyazici58 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.