baþýmda bir zonklama, bekledi, terketmedi bütün gece kimim ki ben, kim bu yabancý çehre bilmiyorum bu acýnýn kökleri kökleri nerede! bir zindan mý þu beden ömürboyu tutsaðým milyarlarca hücrede, parmaklýklar dürtüyor, göðsümden dürtüyor sorular musallat sorular haykýrýr tepiniyor, kuduruyor üzerimde sönmüþ bir volkandým oysa þimdi tütüyorum yine kendi dumaným yine kendi gözüme gözüme atýyor kendini sorular sorular çakýlýyor gökten üzerime üzerime cevaplar düþüyor düþüyor tam da iki adým öteme ama yüzleþemem ama söyleyemem kim itiyor beni, kim çekiyor ellerim nerede...
22.10.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.