bir alev topunun düþüvermesi zifiri bir geceye yada ýþýl ýþýl bir gecede sönüvermesi tüm ýþýklarýn alt üst ediverir bir anda herþeyi..
kurgusu donakalmýþtýr yaþamýn.. bir ayaðý aksak bir at gibi kalýverir insan aklýnýn çýkmazlarýnda..
yitik bir ruh kendini buldu bir gece çýktý þehrin en yücesine ve seyrana durdu özünün ahvalini..
ne çok kayýp vardý çabalasan emek versen zira hepsi bir günde böylesi bir anda böyle büyük bir gürültüyle bu meydanda toplanamazdý..
kimi hiç tanýmamýþtý yeþili yeþil bir yaprakta renkti hazanda solan.. aðaçta bir dal kuruyunca.. bir dal olmadý bir kütük.. bir yeþil daldý ruhu günbegün kütüðe uzanan..
kimi aldý nar gibi al.. saçýldýkça tane tane taþanlar nefsinden yaktý tuttuklarýný.. al.. büyülemiþti gözlerini daha çok nar, diyordu daha çok nar.. avaz avaz sesi sarýyordu dört bir yaný..
yaþlý bir kadýn yemenisinin ucuyla týkýyordu kulaklarýný.. ses bu ses sahiciydi dokunduðu ateþ kadar...
elele verip yitik ruhlar birer beden aradýlar kendilerine.. biri ben ateþ olmalýyým, dedi yakmalýyým yandýðým kadar..
bir diðeri rüzgar olmayý seçti daha çok yaymak için ateþi...
kimse pay vermedi pay almadý sevgiden yitik ruhlar bile..
kaybolunca ruh herþeyin ederi düþmüþtü yere.. sevginin bile..
21/10/2011 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.