dal kızıla durur adın değende dudaklarıma..

dal kýzýla durur adýn deðende dudaklarýma..



gök ak
dal kýzýl
erguvana dönmüþ
su..

kar yaðmadan
beyaza çalmýþ
toprak
temmuz sýcaðýnda
buz kesmiþ
yaprak..

soðuk
çok soðuk..
ellerin...
ne çok
gözyaþý toplamýþ gözlerine...
aðlamak mý
unutmuþsun..

bu
çok eskilerden kalmýþ
bir destan senin yüreðinde
kahramaný
henüz doðarken yitmiþ
bir ala gözlü..
bir þirin sözlü
sýrtýnda heybe
gam taþýr
yarýnlara..

yükü
gam olanýn
umarý
candýr..

kuþ
dalda
kuþtur
kafeste ölü..

þiir
bir kýzýl nehir gibi
aksa
ve
kýzýl çiçekler açsa
geçtiði topraklarda
sen ey
bahar yüzlü çocuk
saçlarýný yolarken
ve
taþa çalarken
sözlerini
kandan kýna yakýyor
ellerine
sebepsiz
ve
mesnetsiz hülyalarýyla..

örtün
evlerinizin
çatýlarýný
bu gece
gam yaðacak
gökyüzünden..

gök ak
dal kýzýl
erguvana dönmüþ
su..

20/10/2011
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: