güneþe açýlýrken gözleri denizin sesinde susuyor esmer tenli çocuk kokusunu alýyor teninin gecenin þarkýsýnda güvercinler uçuyor
seni býraktým orada seni bulduðum yerde yollar uzadý eðri büðrü yollar uzadý ya nefretle döþeli kollar baðlandým soluksuz hep orada kaldým kahraman oldum alnýnýn orta yerinden vurulmuþ buzdan heykel gibi soðuk kaskatý kendi yalnýzlýðýna giden ellerindi ellerde biten
içimdeki asi kent soytarý yüzlü hiddet neden þiir yazdým kalemden yansýma saydýn boðulacaktý içimde Ýstanbul
ezgilerim kan sevgimde þiddet
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Sevimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.