Gönlüm düþtü gönül denen nâr’ýna,
Eridim de gülyüzünde ben oldum.
Gel de bir bak yüreðimin zâr’ýna,
Hasretinle baðrý yanan ben oldum.
Dönüþü olmayan yollarda durup,
Þu garip bülbülün yanýna varýp.
Donmuþ gözyaþýmla baþbaþa verip,
Mâziyi yâdedip anan ben oldum.
Bir ben kaldým þu dünyada gülmeyen,
Sinemdeki yaralarý bilmeyen.
Kafdaðýna otað kurup gelmeyen,
Zümrüd-ü anka’ya kanan ben oldum.
Ufka yelken açtý bu sessiz gemi,
Ömrümün hâzaný geldi son demi.
Tarümâr etmiþler gonce-i fem’i,
Kuruyan dallara konan ben oldum.
Mahcemâlin þûlesine dalýp da,
Sevdânýn elinden bi-zâr kalýp da.
Seni sevdiðime nâdim olup da,
Nedâmet gölünde yunan ben oldum.
..............................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.