gövdemin tutulduðu poyraz yýllarýmýn harman yeri nizamý bozuk hücrem yitik ülkem yaprak dökümünde evler þehirlere kýrmýzý kar yaðýyor gökyüzü suskunlukta topraðýn sesi deðiþti yitiriþlere hiç erinmeden kan diyor, biraz daha kan tabutu bol ülkem analarýn bitkin seccadesi uykusuz yemenisi sil yüzündeki lekeleri aðzýndan dökülen savaþ sözcükleri güzelliðimi yok etti kendini bir homurtuya kaptýrmýþ öfkesi kurþun ülkem kader deðil bu bak senin bir adýn var anaysan analýðýný bil yeni doðmuþ sýmsýcak çocuðunuz hepimiz ölmeden büyüyelim kuzu postuna bürünmüþ kurtlardan koru bizi okyanus ötesine bu tutkunluk niye bizim saçýmýzý okþa ýlgýz ýlgýz barýþ parlamalýyken korkudan kocaman açýldý gözlerimiz bu gökyüzü bir gün uyanmak isteyecek çayýr çimen bulutlar ve güneþ sevdalanacak bahara þafaklar þahlanacak kuytulardan çýkacak emek ve ekmek akan dereler çoþkusuyla sarýlacak kardeþlik sevdalar çizilecek avuçlara yürüyüþ temposunda seviþilecek fikirlere dolacak öbek öbek sevgi hangi bakýþta zulüm varsa ýþýða yenilecek
þeytanla oynaþan ülkem çocuklarýný korkutuyorsun kýyamet mi saklý arkanda Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.