bu sabah güneş doğarken

En sade kararýn ,yapraðýn damarlarýndan duraðýna akar
Bir çift küçük göz, küçük bir yüz öylesine bakar
Fýtratýnda kin ve nefretin olmadýðý
Ah dediðimiz dünya…
Henüz daha tanýþmadýðý hayatýn arka pençeresi
Günahýn doldurulduðu çöp bidonu
basma kalýp, eksantrik pres
Kalýn bir sis perdesini aralayýp da baktýðýn an

Sana ne verdik küçüðüm demekten baþka çaresi olmayan- zavallý


Bal yalamalý kadýnlardý sýð mahzenlerde
Raký tadýnda duygulara yenildiðimiz
Cam tabakalarýn arkasýna sakladýðýmýz arýmýz
Ve köþelerde labirentler…

Kurþun sýskalýðýnda kadýnýn öz geçmiþi.
Husumet güden gönlümüz neden niçin bu kadar derbeder
Basamaklar demir þavkýnda kýrýlgan olduðu kadar
Çocuðun gözünde biz büyükler.

henüz tanýþmadýðýmýz, metro boþluðuna düþen uðultu
Ne verdik ne aldýk hesabýndan arda kalan
Kýrýntý tohumlarým yeþermeyen ölüm sessizliði
Doðmadan ölümü bekleyen bitkilerden oluþan angarya.

Sadece polietilen çöp artýðý zehirden baþka
Kumbarasýnda biriktirdiði kin ve nefret
Zaman figüran, figüranýn adý yazýlýyordu
Renk kusmuðu, renk karmaþasýnda laçkalaþmýþ tabela…

Bir yol daha olmalýydý,henüz daha tadýlmamýþ
Önümüzdeki sofrada bizi bekleyen kandýrýlmamýþ
Egzoz kirliðinde nefesimizin boðduðu biz
Uyanma vaktinde.

Çocuk ve sen bir baþkalýðýn kaldýrým taþlarýnda ufalanýrken
Yeni keþif deðildi hakkýn kanununa, adaletine teþrif etmek
Kaybetmediðimiz ruhumuzu yeniden keþfetmek
Bu olmalý,bu sabah güneþ doðarken.





Sosyal Medyada Paylaşın: