gökyüzü ne kadar da daðýnýk; saçlarýný açýnca sen
diðer bütün kadýnlar örtünüyor içimde
bir sen soyunuyorsun sayfa sayfa
dinsiz bir yalnýzlýða inen o hüzünlü kitapta
bir sensin kaybolan içbükey bir kalabalýkta
sen, esareti soyundan gelen bir çingene ressamýn
mavi duman boyalý bir evde ölü bulunmuþ düþüsün
ne gezegenler soðumuþ býraktýðýn boþlukta
hep batýl öpmüþsün birilerini, sarhoþ bir kevaþenin
kavisli dudaklarýyla
hep eksik kalmýþ renkler, tanrýlar yeryüzünden çekilmiþ
gökyüzü ne kadar da daðýnýkmýþ sen saçlarýný açýnca
ve ne kadar da çok denizmiþ gözlerin öyle bakýnca
dokun, içimdeki pürüzsüz yabancýya
ve anla
berrak bir cümle yok heybemde
ruhumun bulanýklýðýný getirdim sana
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.