gökyüzü ne kadar da daðýnýk; saçlarýný açýnca sen diðer bütün kadýnlar örtünüyor içimde bir sen soyunuyorsun sayfa sayfa dinsiz bir yalnýzlýða inen o hüzünlü kitapta bir sensin kaybolan içbükey bir kalabalýkta sen, esareti soyundan gelen bir çingene ressamýn mavi duman boyalý bir evde ölü bulunmuþ düþüsün ne gezegenler soðumuþ býraktýðýn boþlukta hep batýl öpmüþsün birilerini, sarhoþ bir kevaþenin kavisli dudaklarýyla hep eksik kalmýþ renkler, tanrýlar yeryüzünden çekilmiþ gökyüzü ne kadar da daðýnýkmýþ sen saçlarýný açýnca ve ne kadar da çok denizmiþ gözlerin öyle bakýnca
dokun, içimdeki pürüzsüz yabancýya ve anla berrak bir cümle yok heybemde ruhumun bulanýklýðýný getirdim sana Sosyal Medyada Paylaşın:
eklemyeri Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.