Kalbimde yeþerttiðim sevgi çiçeðim soldu. Ýçimde bilmediðim büyük bir sýkýntý var! Gamlar ruhumu sardý, hayat çekilmez oldu. Yaþam sanki ýstýrap, dünyam artýk bana dar.
Dokunma bam telime, baþým duman bu gece. Adýný nakþettim ben, kalbime hece hece. Sevdin mi? Sevmedin mi? Þimdi oldu bilmece. Yüreðimde sýzýn var, dertlerim oldu pýnar.
Aþkýn kanunu bu mu? Düþen acý çekmeli. Yâr aklýna geldikçe, sel gibi yaþ dökmeli. Sevda seli kalplere, oluk oluk akmalý. Ne söz anlar, ne dinler, kalbime de düþen har.
Dikkat et deli gönül, düþme sakýn tuzaða. Aþktan uzak durasýn, her zaman kaç uzaða. Gözyaþý besler onu, gerek yoktur azýða. Ömür boyu çekersin, vefa bilmeyen bir yâr.
Ahmet Yaðýz ALTUNEL 18 Nisan 2010 - Seydiþehir/Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Yağız Altunel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.