TERK ETTİN YÜREĞİMİ…

TERK ETTÝN YÜREÐÝMÝ…


Yýkýcýydý, gürültülüydü,
Bir trenin daha bu istasyondan ayrýlýþý
Ýçinde ki acýlarý bu þehre býrakarak gitmiþti
Terk etmiþti tüm sevdalarý
Aþklarý
Sözleri
Gözler uðurladý gidenleri
Yaþlar döküldü
Umutlar döküldü
Hasretler döküldü birer birer bu umutsuz tren yollarýna
Titreterek yol alýyordu gönlümdeki sevda
Gidiyordu iþte gözlerini kapatarak
Arkasýna bile bakmýyordu artýk
Beni umursamýyor
Bana bakmýyor
Sevdama kulak asmýyor
Gidiyordu iþte.
Acýsý kalýyordu yüreðimde
Titriyordu korkusundan
Ses çýkarmýyor, çýkaramýyordu

Hava pusluydu
Bir dolunay vardý bir de sevdan
Bir sis vardý bir de gidiþin
Bir güneþ yoktu bir de gülüþün
Ayrýlýklara þahit bir puslu hava vardý
Gözyaþlarýn gören, terk etmeleri gören
Bir tek o vardý, puslu bir hava

Trenden dökülen kýrýklýklarý topluyordum tek tek
“Belki” diyordum
“Belki bana bir parçasýný býrakýr”
Yoktu ama bana ait bir þey
Ellerimin arasýndan kayýyordu
Tutamýyordum, tutamýyordum
Tüm renkler soluyordu ardýndan
Her þey siyah beyaz görünüyordu gözüme
Yýllar öncesine dönüyordu hayallerim
Siyah beyaz oynanýyordu alyazmalým
Renkler yoktu ama sevdalar vardý gönüllerde
Aðlýyordum durmadan onu izledikçe
Gözlerimden pýnarlar boþalýyordu
Tutamýyordum içimde ki acýyý
Sonradan anladým bir filmdi
Gerçekte yok diyordum bu aþklar
Ta ki sen karþýma çýkýncaya kadar
Dünyanýn tüm çiçekleri açmýþtý o anda
Gözlerinin nasýl alev alev yandýðýný izlemiþtim
“Ýþte benim sevdam” demiþtim
Ömrümü sana vermiþtim
Ama sen anlamadýn beni
Tek bir cümle ile gittin
Tek bir söz ile terk ettin beni
Basit miydi sence bir aþký bitirmek
Benim için zordu
Yýllarýmý vermiþtim
Kalbimi vermiþtim
Sözlerimi vermiþtim
Sözlerim dökülmez olmuþtu o günden sonra
Yirmi dokuz harf bana küsmüþtü biliyor musun?
Konuþmuyorlardý, dökülmüyorlardý yapraklara
Onlarda kaçýyordu senin yokluðunda, terk ediyorlardý
Onlarda býrakýyordu hayatýn karanlýk köþelerine
Sen gittin bir tren misali sevdiðim
Terk ettin yüreðimi,
Sözlerimi
Sevgimi
Ve aþkýmý terk ettin
Yaralý býraktýn beni
Boynu bükük kaldým kendi istasyonumda
Oturdum bir köþede
Puslu havayý izledim soðuk bir gece de
Üþüdüm sevdam
Üþüdüm tek güneþim
Seni düþündüm, kendimi düþündüm
Ve senin yokluðunda tüm zamana seni yazdým…

Ýsimsiz Hikaye Yazarý, Rafet ÇETÝN…

Sosyal Medyada Paylaşın: