Yine daðýnýk bir rüzgar çarpýyor dibime Gecenin seyrelmiþ iki ucunu birbirine baðlýyorum Yorulmuþ gözlerimi asýyorum içimdeki askýlýða Yine belirsiz kapýlar sergisinde buluyorum kendimi Ne çok kapý var bu denizlerde, köpüklerini kýyýlarýnda unutmuþ Ne çok kapatýyorlar bu denizleri Ne çok kapanýyor bu denizler kendine Ne çok unutuyorlar bu denizler dalgalarýný içimde
O gardiyanlar gelmeden Çýkarmalýyým sarnýcýmdan haritamý Silikleþmeden saatlerimin vakitleri Erimeden buz gibi þehvetciklerim Bulmalýyým en son noktamý nerede kaybettiðimi Bulmalýyým en sadýk üç noktalarýmý Bulmalý gövdelerimin aðlamaksýz ikizlerini Nereye gömdüm sahi? Sahi nereye gömdüler? Sahi gömü müydüler gerçekten? Daha yeryüzü yokken ruhumda Daha yer yüzsüzken saðýrlýðýmda
Bazý sözcükleri okuyamam ben Bazý sözcükler de bana okunmaz zaten Ama en sevdiðim þey Bir sözcüðe ip atlatmaktýr kendi parkýmda O atlar ben kanarým O kanar ben düþerim Ta ki sondan geriye ölene dek Alfabemin hendeðinde tökezleyene dek
Ben Ben hiç sanmazdým aslýnda Hezarfen gibi atlayacaðýmý gecenin yüksek bir yerinden Ben hiç sanmazdým atladýktan sonra gündüzümün açýlmayacaðýný Sanmazdým mavi renkli yalanlarýmdan güzel bir hediye paketi yapacaðýmý Düþmeden düþ arasýnda Küllerimin yankýlanan döngülerinde
Odamdayým Yine O damdayým Bilmiyorum ki Baþýma düþ kuþu mu kondu Göðsüme hayal kiri mi bulaþtý Bilmiyorum Temizlesem mi tozlanmýþ boþluðumu Ne de olsa önümüz hüzün Gelen giden olur…
Oktay Coþar Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.