VURGUN YEMİŞİM

Yelken açtým belirsizliðin kalbine,
Yýkýcý düþlerin anlamsýz mýsralarýnda kaybettim kendimi
Kar yaðdý hayallerimde kurduðum dünyama,
Anlamýný yitirdi sözcükler seni ararken.
Delice bekler oldu vuslatý yüreðim,
Sende kaybolan ruhumu arýyorum...
Demsiz sabahlarýn sisli dünyasýnda,
Uçurum kenarlarýnda sonlanýr oldu adýmlarým.
En derin vadilerde arýyorum kokunu,
Sonu gelmeyen karanlýklar içinde.
Köþe bucak kaçýyorum yalnýzlýktan.
Senli olan hayallerin peþinde,
Vurgun yemiþim bir ahir zamandan...
Emra Aral
Sosyal Medyada Paylaşın: