istasyondaki kavaklarý seyrediyorum
tahta pervazýna yaslanýp penceremin
uðurluyorum içime çökmüþ bulutlarý
yalýnayak gezmeler seviyorum
þüpheliyim karþýlýk aradýðým aþklardan
gözlerimde koyu maviyken sevda
kaçýk uykularýn ellerinden tutuyorum
sokaklar gerine gerine uyurken
ayni ürpertiler tenimi dolaþýp gider
yýldýz altýnda serinlerken gece
berbat bir uykuyla zamaný oyalarým
sarhoþluðun kýlýcýný bilerken
iki parmaðýmla fýrlatýrým her ahý suya
halkalarýný sayarým sonrada onun
dönüp o koca bahçe kapýsýndan geçerken
suskunluðu tarif ederim gecenin kuþlarýna
Sami ARSLAN Karþýyaka/ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.