Oturdum iskeleye bakýyorum, önümden geçen yüzlerce insan yüzüne.. Tek tek sokuluyorum, dokunuyorum yüzlerine benimkisine benzer var mý arýyorum.. Çýkmazlýðýn bir çýkarý, bir izi, bir ýþýðý var mý bulmaya çalýþýyorum yüzlerce yüzlerde.. Gökyüzünde denizin ufuklarýna doðru hýzla giden gri bulutlar iliþiyor gözüme; önümden geçen yüzlercesinin yüzlerinde gördüðüme benzer.. Denizden gelen tüyler ürperten karayel kadar tüyler ürpertiyor, gördüðüm þu yüzlerce yüzler.. Gözlerinin derinliðine giriyorum; karanlýk,soðuk yaþama dair bir kanýt bulamýyorum yüzlercesinin yüzlerinde.. Hayat boyu hayata yetiþememiþliðin çaresizliði, yetiþememenin endiþeli ifadesi var görüyorum, þu yüzlerce yüzlerde.. Ve gün aðarmaya baþlýyor; gecenin gizinde önümden geçen gece yüzlü yüzlerce yüzler kayboluyor gözlerimin önünde Ararken kendimi, kendimi de kaybediyorum önümden geçen yüzlerde, gecenin gizinde.. Erdem Uçan./28.09.11
Sosyal Medyada Paylaşın:
Frued Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.