Özledim
Ýçimde ki çocuk, en saf, en yalýn, halimde seslendim geçen yýllara..
Bir ses varmý diye..Ses býrakýrmý geçen uzun yýllar,
özlediklerimden bana..?
Yoksa hiç yokmuydunuz, sadece hayalmiydiniz
yýllarýn alýp götürdüðü..
Ya resimlerde ki suret, öðlece bakýyorsunuz yer yer sararmýþ
kaðýtlarýn arasýndan ..Ben özledim hem de çok, duymak istiyorum
uzaktanda olsa sesini..
Annem, bu sabah tek baþýma yaptým kahvaltýmý öðle çok istedim ki
ekmeðime reçel sürüp bun yiyeceksin demeni..
Lokmalar dizildi boðazýma..
Þimdi beraber içtiðimiz kahvemizin tadýnda anýlarla
sesleniyorum sana..
Ne olur bir ses ver desem, sanki çok uzak illerdeymiþin gibi..
Sýcaklýðýný, sevgini özledim annem..
Ama, biliyorum ki yoksun, gidilipte dönülmeyen boyuttasýn,
ellerinin saçlarýmda dolaþtýðýný hissetmek, özleminle karýþýkda
olsa güzel..
Haydi bugece düþlerime misafir ol annem, istersen hiç gitme..
Özledim çocukluðumun akasya, sardunya koklarýný..
Seni annem, seni çok özledim..Beni yine çocuk filimlerine
götür rüyalarýmda..Tut ellerimden
býrakma annem, ya kaybolursam korkusunu aþtým,
ama sana çok ihtiyacým var.. ece
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.