Sarmaþ dolaþ bir sancý iþte bizimkisi Bir bakýþýn uçurumdaki kýyýsýz hali belki de Bir þehre hüzünlerini ters giydirmek gibi Olmayýnca olmuyor çölün üstüne bu kaktüs Olmayýnca olmuyor buluttaki yaðmur lekesi
Sonra bir yalan sinsice ýsýrdý sana dokunmalarýmdan Zehir bir anda sardý tüm yazgýmý Emdin, tükürüp attýn kuyumuza Olmadý Bir umut sardýn sýkýca uyuþmuþ kalbime Olmadý
Þimdi sen bilirsin çýð gibileri Yamacýmýzdan yuvarlana yuvarlana silikleþen ihtimalleri Daha kýrký çýkmamýþ öpüþmelerimizi Sen bilirsin bu kelimelere dokunan harfleri Bilirsin sen Dýþ acýlarýmýn toplamý, sana üç yüz altmýþ derece
Görüyorsan eðer, elimde bir tebeþir Siliyorum uzaklaþtýkça kendimi Görüyorsan Sen çöp kadýn Ben çöp adam Hiç görünmüyor bile kalbimiz çizgilerden Eðer görüyorsan Görünüyorsan yani Artýk tehirli sana gelmelerim O yüzden sana son bir davet sadece ruhumdan Ayrýlýðýmýzýn galasýna
Ve sakýn Sen prova yapma ben çoktan ezberledim bu bitiþi
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Coşar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.