yaþama dair her ne varsa hepsinde bir ölüm siyahý sessiz bir can çekiþte son nefeste gibisine zaman
solgun güllerin feryadýnda dalsýz yapraklarýn kurur sarýsý baharlar bitti çoktan hangi eylülü ararsan ara zemheri ayazýnda titreyip durur umutlar
en son neyi kaybetmiþtim solarken zaman seni mi yoksa? ben mi kaybolmuþtum ne bileyim kendi benliðimin kuytularýnda
öylesine uzak ki o mutlu günler anýmsýyormusun bilmem þen gülüþlerimizi kar kýþ ayazýnda içimizi ýsýtan ellerimizi þimdi, neredesin bilmiyorum bari kendine iyi bak hala gülümseyebiliyorsan gülümse yine de mutlu ol olabildiðince
yaþarsan yeniden bahalarý bir nisan akþamýnda gün batýmýnda yine o sahilde kayalýklara yakamozlarýn ýþýltýlarýna dalýp gidersin belki de iþte o zaman sor kendine ... neydi deðiþen ? sen miydin ? yoksa zaman mý ?
... ...
Mert YÝÐÝTCAN 15 11 2011 beykoz / istanbul Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.