iþte, bu sonbahar da yine sessiz sensiz ... yeniden soluyorken aðaçlarýn zamansýzca düþen yapraklarý sanki her þey, yine her gün biraz daha çaresiz
ben saymayý unuttum artýk kaç yýl geçti üstümüzden kaç yýl bir gülümseyiþ kalmýþ gözlerimde onca gözyaþlarýndan sonra açýlmýþ bir gonca gibi zamansýz bir veda gününden
oysa ayrýlmak istememiþtim hiç sen, en sevdiðimdin yüreðimde bahardýn yaz gibiydin kýþlarýmda sýcaktýn içimi ýsýtan bir tek sen vardýn
bilirim sen de istemezdin hele ki böyle bir günde öylesine sensiz beni zamanýn acýmasýz karanlýklarýnda hele bir baþýma
aðlamak çare deðil kadersiz kuþlar gibi uçsam da gelsem sana karanlýk ufuklardan kanatlanýp güneþin battýðý o yerlerden ötelere tüm yalanlarýn inadýna
ah be can … ah arýyorum iþte buralarda sesini sevgini yüreðini seni ...
neredesin söyle bana …
Mert YÝÐÝTCAN 05 11 2011 beykoz / istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mert YİĞİTCAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.