KİMSEYE

zamanýn her kýzýllýkta
kefen nal boynuz deðiþtirdiði
öfkendeki maðaralardan
duvarlarýndaki çiziklerden okumalýydým onlarý
gülün hakikatinin
kaðýda vuran gölgesinden deðil

hareketin girmeyi unuttuðu
kederindeki soðuk ormandan bakmalýydým yüzlerine
denizin yaðmurun
ölen kuþlarýn arasýndan deðil

ateþe attýðýn týrnaklarýnýn
kokusuyla konuþmalýydým onlarla
yýlanlarýn tilkilerin aslanlarýn masumiyeti için

olmadý,ermedi karanlýkta
bir salýncakta
çocukluðumla konuþan aklým

sevgilim

yýlanlarýn tilkilerin aslanlarýn masumiyeti için
kendime yalan söylemeyi býraktýðýmdan beri
senden baþka hiç kimseye inanmýyorum


Sosyal Medyada Paylaşın: