aðaçlar sus pus karanlýk tüller çekilmiþ göðe sokaklarýn yerine de susmak istiyorum çocukluðum býrakmýyor peþimi tutamayýp ardýndan baðýrýyorum incinen ayak bileðinin....
samanyolunu unutmadan hüznümüz ilk ürpermelerin anýsýyla çýkalým yola hayata kapýlarýný kapatmýþken þehir ilk biz açýlalým koyu sofrasýnda gecenin unutmuþ gülüþlerin kayýp adasýna...
ölüm kuru gürültüydü yaðmura titiz o yabancý þarkýda ve kýrk yýl yaþlandýðým o yokuþta zorla öptüm dudaðýný dudaðýnýn kenarýný yumuk gözlerine hapsoldum beni bitiren gözyaþlarýnda boðuldum
evin yalnýzlýðýmdan daha sarý daha hasta ýþýklarý anlamadan þaþkýnlýðýmýn heyecanýný ertelenmiþ uykular biriktirdim kollarýna kollarýnýn arasýna beni kucakla ve ismimi söyle gömülmek istiyorum þefkatine...
kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.