UMUT

Mülteci yüreðim seyyah oldu da
Gezdi diyar diyar yol bulamadý
Hasretin ezasý cana doldu da
Lokman hekim bile em bulamadý.

Göçmen kuþlar bile yurduna gitti
Sen bizim ellere gelemez oldun
Mehtabýn denize vuslatý bitti
Elimi eline alamaz oldun.

Gittikçe uzayan bitmeyen yolsun
Ömrün var oldukça hep gideceksin
Üþüyor ellerim yanýmda yoksun
Hasreti ne zaman dindireceksin?

Hayata bem beyaz bir sayfa açtým
Dünler hükümsüzdür unuttum artýk
Güneþten aydýnlýk alýpta saçtým
Gölgeler uzakta dursunlar artýk.

Þimal umudunu yürekte ýsýt
Beklenen yollara düþecek bir gün
Çözülsün buzlarýn gönlünü ýlýt
Doðacak güneþin ufkunda her gün.

15/10/2011
ÞÝMAL34
ÝSTANBUL


Sosyal Medyada Paylaşın: