Ömürde iþte böyle, hazana durdu.. Her gelen umut, topraðý sordu.. Su diye serptiðim, alev alev kordu.. Her isim yük, yordukça yordu..
Zahmetim, bir damla mutluluða.. Hasretim, gülen yüze aynada.. Namerdim, yalvarmadýmsa mevlaya.. Her isim yük, yordukça yordu..
Tutmadý elimden bir yeþil yaprak.. Hep nasip oldu kuru dal sarmak.. Yýllar yýlý özlemim bir avuç toprak.. Her isim yük, yordukça yordu..
Yaþ deðil gözünden akan Fikret’in.. Ram deðil, soysuzun önünde meziyetin.. Hak deðil böyle nida, karþýsýnda zilletin.. Her isim yük, yordukça yordu.. Zihnimde binlercesi, sordukça sordu..
Fikret ÝZGÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
Fikret İZGİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.