Can demeni beklerken canan'ım dediğim senden

Sonbaharýn deðiþken havalarýný gördükçe gözlerim
bir günde dört mevsimi yaþayan sen gelirsin aklýma
ufkuma doðan gözlerin
bulutlarla kaplanýrdý ansýzýn
ve sonra hoyratça yaðardýn üstüme yaðmurcasýna...


Güneþim olmuþtun dünyama aydýnlýk veren
bedenim ýsýndýkça sýcaklýðýnda
yüreðim kafesine sýðmazdý sevinçten
bayram sabahýnýn çocuðu gibiydim
giyilen gýcýr gýcýr ayakkabýlarým gibi
sabahlara kadar yastýðýmýn altýnda tutardým umutlarýmý
ama çok kýsa sürerdi bayram günleri
sen, tozu dumana katarak gittikten sonra...


Kuþ tüyü rahatlýðýnda bir yer ayýrmýþtým
rahat edesin diye sinemin en müstesna yerinde
sýmsýcak olmalýydý yüreðimdeki yerin
sen benimle,ben seninle olmalýydýk bir ömür boyu duygularda...


Can demeni beklerken canan’ým dediðim senden
bomboþ gözlerle bakakaldým arkandan
bilmeliydim,sýcak gönülleri sevmediðini
alýþýksýn çamurlu yollarda titremeye
yine de gönlüm istemiyor,
inanki istemiyor mutsuz olmaný...








Sosyal Medyada Paylaşın: