“yaðmur var Haliçte
eski botlarýmýn su almasý gibi, kalbime yaðýyorsun
küçücük yüreðime sakladýðým sokak þiirlerimin elleri üþüyor
artýk bir babalarý yok,
ve annelerinin öleceðini de bilmiyorlar
ayný hayalin çocuklarý olduklarýný bilmedikleri gibi
bana borçlu olduðun beyaz bir geceyi
piç doðurduðum son þiirime
baðýþla
mesela bir beyaz karanfil gibi kýrmýzý aðla
aðladýðý gibi alnýmýn
küfür sürülmüþ bir býçaðýn sivri ucunda”
...
Mavi bir sayfadan,
kelamlarýný okumayý özledim.
Yýldýzlar yaðar o sayfaya sen bilmezsin.
Deniz olur, yosun kokar,
otururum denizin kýyýsýna maviliðe dalar gözlerim.
Çakýl taþý toplarým sulardan, bilirim denize yazarsýn þiirlerini,
sudan okurum yüreðini öylesine derin.
Sonra taþlarý en uzaða fýrlatýrým tek tek,
her bir taþ, bir kýrgýnlýðýma hayata.
Kulaklarýný kapatýrým ellerimle, sövmelerimi duyma diye,
dalgalarýn sesine karýþýr çýðlýklarým, hoyratça savrulur,
isyan olur.... Yeniden bir martýnýn kanadýndan süzülür
gökyüzüne.
Yine sürgün yazacak eller,
söyler misin bana hangi sürgün,
bir bedenin ruhuna küsmesi kadar,
uzak iki þehirdir.
Üstelik;
Býrakmak zorunda olduðumu bilmek,
topraða bedenimi.
Erken, vakitsiz ve sessizce...Þimdi;
son kez,
mavi sür gözlerime sevgili
grilerde kaybolmadan önce...
de_soulmate
ikibindokuz&ikibinonbir
hoþçakal þiir...