* Kokaladığım Toprağımsın *

* Kokladýðým Topraðýmsýn *



Güzden çiçekleri, bir begonya,
özlemini usulca... demliyor, gelecek bahara
mevsimler þaþýrdýkça bildim, gökteki sonsuzluðun sýrrýný
aðlayarak indi i mgesi dil nâþâdýma
sen, bulutlarýn üstünde nüve nüve þekillenen
en taze telaþým
bir tren sesi duydum uzaklardan
kime el salýyorsun, korkularla örtmüþsün üstünü
dudaklarýndan nemli bir bulut geçiyor
geceye soyunurken esmerliðin, üþümedin mi hiç?
Ege’ye açýlan bir Akdeniz kapýsýndayým,
takýlýp kalýyorum yine, o yalancý gülüþlerine.



Anladým,
her elveda yaklaþan bir filmin sonu gibi
kokladýðým topraðýmsýn,
yarýklarýnda bir yer arýyorum, uyumak için
ah... yalancý aþklarý kendine kehribar etek biçen kadýn
tenini zemheri ayazlar kuþatmýþ, baðrýn çýðlýk çýðlýða
korkular mekaný olmuþ tenin
dugularýn kayýp.



Üþümüþ bir çocuk misaliyim, kokusunu özlediðim annem
kaç gurbet ýslattým, yargýlar odaðýnda
kulaklarýmda bir imdat çýðlýðý
kýþtan kaçan, kuþlarýn ürpertisiydi ötelerden
mahcubum, hangi yüzüne baksam, küsmüþ bir prenses
kýrýk yüreðimde üþüyor sol yaným,
ayýlmaz bir uykudayým, ne oldu bize.



Sendin yüreðimin körpe zarýnda zonklayan
dilime dolandýkça, utangaç saklanbaçlarýn
dört mevsimden biri olur, üzüm karasý gözlerin
aþk tümcesi hep yalnýz kalýrmýþ,
Oridis ve Kleopatra arasýnda
her aþkýn bittiði yerde, her damla yaþ býrakýrým yastýðýma
ya da bir hüzün yayýlyor, ben olan yüreðime.



Çoðalttým seni kýyýlarýmda, bir adým kala denize
kumlardaki ayak izlerin þuracýkta hâlâ
neyse; nasýlsa döneceksin, ýslak bir güz günü
bir varoþun büyüsüydü, dokunduðum geveze aðustos
bir bilsen, duyabilsen içimdeki sensizliði
dalgalara sarýlýp duruyorum, özlemin düþerken kollarýma.


Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
8/10/2011
Saat.16.16
Sosyal Medyada Paylaşın: