UYAN ARTIK -2-

"Uyan,
Uyan ey gâfil oðlan
Bu gaflet uykusundan!
Aya gidiyor insan"
Rüyâda deðil,
Uçan kilimle hiç deðil,
Ýnançla, bilinçle, bilimle...
Uyan,
Uyan sen de artýk uykundan;
Ayda gül bahçeleri düþlemeyi býrak,
Sonra da takvime bir bak
Ve gör kaç asýrdýr uyuduðunu,
Uyutulduðunu!

Fýrla yerinden, silkin,
At kâlbini bir çöplüðe gün ýþýrken,
Beynini eline al,
Yýka, temizle, arýt onu geçmiþin tortusundan,
Sonra bak kendine bir boy aynasýnda,
De ki kendi kendine:"Sen ne yaman yiðitsin!"

Hýzlan biraz,
Hýzlan da geç zamâný;
Yýllardýr arkasýnda gittiðin
Artýk senin arkandan gelsin!
Lâleyi, gülü, sümbülü unut,
Demir tut, çelik tut, yeni yolu tut.
Ýn artýk küheylanýndan,
Çelik zýrhýný, kýlýcýný býrak:
Dev sanma fabrikalarýn çarkýný,
Dokunduðun dizgin deðil,
Tuþlar ve düðmelerdir ancak..

Ölmeyi düþünme hiç,
O uydurma bir korku!
Ölüm olmasa eðer ölümsüzlük olur mu!?


Ve þayet
Sen de öleceksen kendi anlamýnda bir gün,
Yerden göðe bakýp döktüðün yaþlarda çýrpýnarak deðil,
Var gücünle çalýþýp
Güneþe var
Ve orada yanarak öl!
MG
Sosyal Medyada Paylaşın: