yolum uzun olsa da ölsem...
ölüverse hayatým adýmlarým canlýyken
kýrýlsa kalbime dökülen gözyaþlarým
savrulsam yaðmurlara, açsam topraða yelken
sarýlsa ellerime aðaç kökleri
bir çiçek beslense damarlarýmdan
gün be gün, an be an bitse rüyalar
aðlaman doðmasa bakýþlarýmdan
boþ kalsa yataðým, yastýðým hergün
duymasa adým sesini þah damarýmýn
diþ fýrçamla temizlese bir yaþlý köþker
kabuklaþmýþ yaralarýný, diktiði ayakkabýlarýn
yolum uzun olsa da ölsem...
devrilse otoruduðum koltuðu otobüsün
sana gazeteler verse haberimi
sarsa ruhunu firak büsbütün
zamanla unutacaðýn tek acýn olsam
hayata tutunsan, ellerimdense
arabesk þarkýlar söylerim ben de
sensiz yalnýzlýðý dinlemektense
göðsümde çakýlsa bir küçük kibrit
anýz yangýnýna mihmandar olsam
temizlenir mi dersin topraðýn teni
buðday tarlasýnda ateþte kalsam
yolum uzun olsa da ölsem...
býraksam ruhumu yol kenarýna
ýslatsa içimi geçen kamyonlar
verseler adýmý hüzün garýna
kim bilir belki üzmem bir daha
bir baþka gelincik tomurcuðunu
bir böcek can bulur göz bebeðimde
bahçende geçirir kýþ uykusunu
karýþýr giderim belki topraða
söyleyin kefeni baykuþlar alsýn
çýplak bir ben, rurtubet ve toprak
bir de okþarým belki, yüzüðüm kalsýn...
10 ekim 2011