Küçücük,saf bir gülümsemedir kardelen,
Kýþýn o somurtuk ve hüzünlü yüzünde,
Doðanýn sesidir aslýnda aþktan gelen,
Asla vazgeçme diye baharýn güzünde.
Hayat aslýnda aþýlmasý güç bir yokuþ,
Çaba göstermeyi býrakmayýp inatla,
Hiç durmadan,yorulmadan dertlerle boðuþ,
Kardelen olursun elbette bu sebatla.
Sapasaðlam durmak hayatýn karþýsýnda,
Kýþ ortasýnda açan kardelen olmaktýr,
Her þeyin satýldýðý felek çarþýsýnda,
Satan ya da satýlan olup solmamaktýr.
Çektiðimiz sýkýntýlar yoðurur bizi,
Akýttýðýmýz gözyaþý kadar insanýz,
Sabredersek derdimiz olsa da bir dizi,
Ýþte o zaman kardelenlerle yeksanýz.
BADISABA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.