Sen Varsın

Her nefes içimde, taþýrým seni,
Bu deli divane, kulda sen varsýn...
Derinden, derine, yaþarým seni,
Bendeki her türlü, halde sen varsýn...

Bir garip aþýðým, çaðladým, coþtum,
Vuslatýn uðruna, yollara düþtüm,
“Arý” gibi, çiçek, çiçek dolaþtým,
Polende, petekte, balda sen varsýn...

Ne gündüzüm gündüz, ne gecem gece,
Sevgin, sevgilerin, hepsinden yüce,
Adýndýr, bildiðim, en kutsal hece,
Zihinde, dudakta, dilde sen varsýn...

Sýðmýþken baðrýmda, el kadar ete,
Tarife kalkýþmak, olmaz mý hata?
Bu öyle bir aþk ki, aþktan da öte,
“Mecnûn”un olmuþum, çölde sen varsýn...

KURTOÐLU’ yum bu can, tende kaldýkça,
Hikmetli duygular, kalbe doldukça,
Toplayýp, çýkarýp, çarpýp, böldükçe,
Hesaplar tükenir, elde sen varsýn...

07-Temmuz-2004
Pazartesi

Rifat Kurtoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: