Evvel Zaman Içinde Cihanda Mutlulukmuş Adı a.yorulmaz
Evvel Zaman Içinde Cihanda Mutlulukmuş Adı
Mutluluk derlerdi, evvel zaman içinde; adý buymuþ. Kömür karasý gözüyle süzülürmüþ ya, çeþme baþýnda esmer, eþarbý, sýrma saçlarýnýn bekçisi herdaim, namusu aþký, adý; baharmýþ...
Dedim ya efendim, eskidenmiþ çok eskiden... Diller, destan edermiþ eþe, dosta; adý aþkmýþ... Beyazlar ala, bir kurdelalarla bulanýrmýþ o zamanlar... Aþkýn adý; aþkmýþ, sevdanýn ki; sevda, yokmuþ öyle dalavere !
Bir ömre bedelmiþ, bir bakýþý yarin, asýrlarý çürütürmüþ bir gülüþü, o esmerin.
Þu ana, bedel mi biçilir efendim ? Kelimeye kifayeti yasak kýlmadý mý o; namusdan bi haber ? Ele göz koymadý mý ? kaldýrým yosmasý, a dilber ? Yare söz verip, kir olmadý mý ele, oldu ya; ölüme deðer...
Bir çýrpýda kör kuyulara atmadý mý yari ? Zamane aþký efendim, ölmek mi lazým yani ? Kiriyle kan olsun topraða, ellerin odasýna þenlik; kendi gününe zehir olsun sonunda...
Atakan YORULMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yorulmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.