Döngü

Döngü

kusurlu bir yazý atlatamadýk
ve eskiye döndü her þey
kýrýk sandalyede düþlediðimiz deniz
pencerenin çürümüþ pervazý
her gün ayný hayata inen þose
ihtiyar sýkýntýmýzýn üstünde
eskidi sevda ýlýmýþ yaz sularý gibi

açýk turuncunun ortasýnda
lekeli çýðlýklara takýlý kaldý aklýmýz
deniz hiçbir zaman olmadýðý kadar mat yeþildi
ve heyecan ve hüzün öldü sanki
çöl deðildi bu yaþayarak aþamadýðýmýz
yaþamaya kararsýz bir balçýk tarlasýydý
çocukluðumuzun ýslak karanlýðýný yalayan
azgýn bir yýldýrýmla çarpan yüreklerimizi

göðe benziyordu yanýn bütün bir yaz
gitgide uzaklýðýna gömüldüðümü hemen anlamadým
bütün huzurlarýn ayrýk otuyum þimdi

ahmak ýslatan nabýzlým
kökleri kaldýrýmlarda kimsesizliðimi
unutamadýk bir türlü
ve nedensiz gibi görünen
dünü býrakamayýþýmý
ve hep sessizlikten kopmaya çalýþtýðýmý
ölümcül bir gevezelikte

ahmak ýslatan nabýzlým
hiçbir sesleniþime sakýn kanma
sözlerimin kuraklýðýnda
yanýtsýz kalýr hayýrsýz yaðmurlarýn
ve eskiye döner her þey
kusurlu bir yazdan sonra
kopuk düðmeleri ikinci el gömleðin
karlý bir kenti býrakmanýn kekre acýsý
elleri tutmayan bir son sýzýnýn
kefen parasý
eskir sevda eskir yaz kýþ üþür
dalar gözlerim sadece dalar








Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: