Sendeki Bana İyi Bak

Ýsmi tarafýndan terk edilmiþ bir þehir gibi yüreðim.
Her ne kadar adýný koymaya çalýþsamda ; yokluðunun eþ anlamlýsý hiç bir imla kitabýnda geçmiyor...
Sanki Türk Dil Kurumu yasaklamýþtý yokluðunu...
Gittiðin günden bu yana bu þehir çok deðiþti.
Hunharca katledilmiþ hayallerim, boyasý dökülmüþ umutlarým ve dünden kalma yarýnlarla ayakta durmaya çalþýyorum...
Gitme diye bütün pabuçlarýný dama atmýþtým halbuki...
Biliyorum, bir gün bu þehir getirecek seni bana.
Kim bilir belki de bir dolmuþta ’þuradan bir öðrenci uzatýr mýsýnýz?’ diye vurduðum omuz senin ki olacak...
Þimdi hangi þehir alýp basar baðrýna bizi ?
Hangi þehir hikayesine kahraman yapar ?
Hangi þehir büyütür çocuksu düþlerimizi ?
Sen gittin... Bu þehiri ayaklar altýna alýp kalbimin sokaklarýna basa basa gittin...
Ve ben pabucunu kaybetmiþ bir çocuk edasýyla seni aradým bomboþ sokaklarda...
Kaldýrým taþlarýnda ki ayak izlerini, inzivaya çekilmiþ kuytu düþlerini ve doðmayan çocuðumuzu parklarda aradým...
Yalnýzlýk bir ananýn nasýl ilk gözaðrýysayokluðunda benim ilk gözaðrým...
Hani küçükken kalbine ne koyarsan seninle beraber oda büyürmüþ ya ;
Ben büyüttüm seni iþte kalbimde annen falan hikaye...
Þimdilerde adýn, adým adým sürükleniyor kalbimin bomboþ sokaklarýnda.
Hatýrlar mýsýn bir ara sormuþtun ’beni neden seviyorsun’ diye,
Bende o an heyecanlanýp cevap verememiþtim...
Hala geçerliyse o soru’n cevap vermek isterim..
Seni neden seviyorum biliyor musun ?
Gözünün üstünde kaþýn varda ondan...
Keþke ’gidiyorum’ dediðinde ’gelirken ekmek almayý unutma’ diyecek kadar hafife alabilseydim gidiþini..
Olmadý iþte...
Ben kahvaltýný hazýrlayýp senin gelmeni bekledim.
Bir çocuðun babasýnýn yolunu gözlediði gibi...
Periler için bile çocukluk titik bir cennetten ibaretse ben ne yapabilirim ki...
Sen en iyisi gitme...
Hem nereye gidiyorsun bu þehri peþine takýp ?
Yalancý bahara aldanýp nereye gidiyorsun ?
Þimdilerde adýn kadar aklýmdasýn...
Adýn ; benim için ’oku’ emri...
Hadi gel dolaþtýr kestane rengi saçlarýný kýlcal damarlarýma...
Kalbime giden her kan pýhtýsýnda saçlarýnýn kokusu olsun...
Yaðmurlu havalarda bile kapatmýyorum pencerelerimi..
Sen geldiðinde belki duyamam diye...
Ýyiyim ben, merak etme...
Ordan burdan bir kaç dal sigara, birisinden kibrit, otlanýyoruz iþte...
Ýyiyim ben, yara’m da çok iyi, çok iyi bakýyorum ona...
Mesela her nefeste biraz daha büyüyor, baþkalarýnýn ateþinde...
Parmaðýna sürecek oje bulamayýþýn mý hala tek derdin ?
Yada kýrmýzý ile pembe arasýnda kalman mý hüzünlendiriyor seni ?
Hani bana bazen her aklýna geldiðinde ’seni seviyorum’ diyordun ya,
O an kendime olan öfkem kýzýl bir duman gibi yayýlýyordu içime,
Sonra yavaþça soðuyarak küçülüyor küçülüyor ve yerini yine hasrete býrakýyordu..
Þimdilerde o iki kelime kulaðýma küpeden ibaret...
’Gidiyorum’ dediðin günden bu yana yoksun bu þehirde..
Kuru bir ’gitme’ sözcüðü dökülmüþtü o an dudaklarýmdan göz yaþlarýyla karýþýk..
Öyle kuru, öyle ýslak, öyle uzak..
Sahi bu kadar kolay mýydý her þey, bu kadar yakýnmýydýk bu ayrýlýða..
Her neyse...
Özledim be kadýn ! Özledim...
Saçlarýnda ki ’ben’ kýrýklarýný özledim...
Gözlerinde boðulmayý özledim...
Dudaklarýnda haram’ý özledim...
Ellerinde sevabý özledim...
Sorma bana ’beni özledin mi ?’ diye...
Özledim ulan ! Özledim...
Ama her þeye raðmen baþardýðýmýz þeyler vardý..
Mesela sevdik, çok sevdik ; yada öyle sanýyorduk..
Amacým yýldýzlarý göstermek deðil ; binlerce yýldýza raðmen ayýn güzelliðini göstermek..
Bitti deyiþin öylesine deðil ölesiyeydi, þakacýktan...
Ve kýyametler koptu, sadece sen öldün...
Sakýn ayrýldýk diye bana verdiðin sözleri unutma sevgilim...
- Sýký giyin.
- Ýlaçlarýný aksatma.
- Geceleri üzerini ört.
- Sevgilinle iyi geçin.
- Kendine iyi bak.
- Ve sende ki bana iyi bak...
...
Yunus Emre ÜNDAR
Sosyal Medyada Paylaşın: