Eylül’dü ben böyle dokundum suya ve O’na
Masmavi duran çocuklar gibi onlara dokunan acýlar gibi
Að atan o balýkçýyý o gözlerini yýkýlýp duran þehirlerden
Çayýný yarým býrak. Beni yarým býrak. Her þeyi yarým býrak.
Böyle dokundum aðlamaklý korkak bir güvercin
ve ýsrarla aldýðým her nefes gibi…
Ve ölüm
Gecenin ortasýnda kaldýðým, sustuðum o günkü soðuk...
Bunu O söyledi: Gidersem…
Üþür müsün?
Yol yorgunu bir düþ yanýmýzda
Gözlerim… Bu yalan.
Tuttuðumuz...
Ellerimiz...
Hiç unutmadým iþte sabahlarý korkuyla uyanan o çocuklarý
Çünkü martý seslerini de ve senin ayak seslerini de
Ve yarým bardak çaylarý þimdi biz de susalým
Ýki uyumuþ kýyýyý ve denize açýlan vapurlarý...
-Durup durup saçlarýna yapýþan bu mavi þehirden
Ve ömrüne karýþan bu acýlarýmdan kurtul -
Eylül’dü, iþte ben böyle dokundum O’na
Simsiyah bakan çocuklar, kurumuþ bir yapraðýn sesi gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.