- Ölümü ve çocuðu aþktan ayýramayanlar için -
Perþembeleri dua etmem
Ve akþam 7’leri...
Çünkü soðuksa karanlýk
Sýcaksa aydýnlýk için dönenleri
Kalbi üþüyen çocuklar
Ve gözleri dolan kadýnlar affetmez.
Ben aslýnda
Aþký da böyle sandým
(Ölüme ve çocuða bulaþmadan
Camý açtým
Kendime baktým)
Masmavi bir gülüþ Ýstanbul
Kendimize sýcak
demli çaylar söylemiþtik
Ýþte O’ndan...
Sonra çoðaldý
Dipsiz bir acýda gözleriniz
Ben size dokunduðumda
Hep Aþk
Düþ’tü
Teniniz...
(Bir -Git-’ti, -Kal- oldu ömrüm.)
Kal demeyi olmasa da - Az Kalsýn -
Ölmeyi
Sýmsýcak þehirlerde
Buz gibi aðlayan kýzlar bilir.
Ya da bir çocuk...
- Ölüme inan, aþktan kork -
Anneni affetmiyorsan...
(Anneni affetmiyorsan
çocuklara küs.
Ýçi kanayan bir yazdan
Eylül’e susamýþ kadýnlar bilir.)
Ve aþýk olduðum kadýnlar bilsin diye:
Size ufacýk beyaz geldim
Kendime kocaman siyah
(Anlayan için kendime
Kocaman bir ölüm demek
Anlamayan içinden
Öldürsün beni.)
Yeni bir dil arayan - Sus - "A"
Sonsuz bir sesti. Baðýrdým. Sustunuz.
Sesli bir harfin yaþamý kadar
Aþýktým size.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.