Bakir ölmez kimse. Çünkü en büyük bekarettir ölüm.. Pazar sabahý yalnýz kahvaltý yapmamalý bu yüzden…
Kül savrulur dudakta söz misali…
Kýþlýklarý çýkarma vakti geldiðinde için burkulur… Yanýndaki sevgilin niþanlýn ya da tek gecelik biriyse o an senin yanýnda olduðu için aslýnda hep oradaymýþ gibidir…
Hiç unutmam “Herkes birinin eski çýktýðýdýr” demiþti bir dostum… Duyduðum en acý cümlelerden biridir…
Oysa Van gogh’un yýldýzlý gecesinde yürümekti isteðim…
Gök bir çatý gibi üzerime çökerken sen baþkasýnýn yataðýnda olabilirsin ya da ben baþkasýnýn yataðýný acýyla inletiyor olabilirim… Peki yaþadýklarýmýz neydi? Bir mola verip yola devam etmek mi? Eðer böyleyse hayat bu þatafata ne gerek var? Aþk neden?
Sana yüz vermeyen lisedeki hatunu hatýrlýyorsun musun? Ya þimdi onu kalýn bacaklarýyla görsen yüz verirmisin?
Altý kilometre koþmayan koþmanýn ne demek olduðunu bilemez… Sevmekte böyledir… Yeterince seversen artýk sevmezsin…
Memeler dönüyor etrafýmda yanýmdan geçiyorlar sessiz ve ihtiþamlý… En güzeli sizin olsun…
Sosyal Medyada Paylaşın:
oneiras Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.