dayasa ay soluðunu tenime
bir kýpýrtý iniltisi yaklaþýr gölgeme usulca
ürperir içim dolunayýn ýþýðýnda
bitti güz aylarýn esintisi zeytin dalýndaki yeþilinde
göç etti göçmen ayaklarým artýk bu þehri…
susuz kaldý boðazýmda birkaç damla nefes
ve tükendi…
ne çok kabahati vardý halbuki þýmarýklýðýnýn
donmuþtu ellerimde hayatým bir çýrpýda
soluðumun en derin çiziklerine endamýn yerleþti misafirliðinde
hiç istememiþtim ansýzýn geliþini
nasibim düþtü avuçlarýmdaki yarýklara
bir satýrlýk dizelerde zar atým yalnýzlýðýn kelepçelerine
yokluðuna alýþmýþken þafak vaktini kilitledi adýmlarým
hiç olmadýðým kadar özgürdüm
gece doðdu aydýnlýk berraklýðýnda mavinin kuyularýnda
en cömert döngü yýrtýldý nefesimde
çýðlýk cam kýrýklarýnda noktaladý veresiye hayatý
çýkrýk sesinde çöreklendi hain gözler
pusu kurdu yoksulluða çömez dakikalar
ve nedendir…
kasýmpatlarýn yaprak kývrýmlarýný saydým
dün gece cýrcýr böceklerin naðmelerinde
andým yine yad ettim döküntülerimi topladým yüreðimden
megafondaki þarkýda ince sýzým çaldý sabaha kadar hasreti
tan yerinin aydýnlýðýnda çöpe attým anýlarý
saklambaç oynuyorum yine yalnýzlýðýmla
elma dersem çýk / ayva dersem çýkma
ay dayadý soluðunu bir zerre kadar /oracýkta bitti yalnýzlýðým…
n.altýn BÝNGÖL 15/09/2011 Ereðli