iþaret parmaðýmda yorgun bir arý kanayan peteklerime sülfür sýzýyor... birazdan gök düþecek boþluðun aynasýna ve yansýyan gölgelere kurþun sýkacak delirmiþ hayalim
.......
ince belli bir karýnca koþarken menzile kimse bilmeyecek acýnýn soðuk yüzünü mavi kuþak kuþanmýþ sonsuzluða... terleyen bedenimden süzülürken ruhum kirpiklerimde diþil bir bulut doðum antrenmanlarýnda... - aðla... aðlasana gözlerim-
göðsümde demirden bir pençe sanýrsýn... kýzýl bacaklý atmaca bir bir yýrtýyor yaþam arterlerimi nar damlayan usumdan kan topluyor kýzýlca yarasalar
biliyorum yaþamýn bir adým ötesi ölüm bir adým ötesi sonsuzluk ah! ince bir çizgide sýnanýyor yorgun kalbim...
.......
üryan mucizelerin sahibi Rabbim esrarengiz yollarýn eþiðinde kudretinin gölgesinde can çekiþiyor bedenim merhametinin ýþýðýný esirgeme, günahkar kulundan -anladým- okyanus da küçük su kabarcýðý kadar güzelse yaþam...
öyleyse kim korkar azgýn fýrtýnalardan söyleyin! martýlara çýðlýk çýðlýða uçsunlar yýldýzlarýn þavký vursun yedi tepeli daðlara kýmýl kýmýl dalgalansýn yapraklar, yemyeþil aðaçlarda kimse incitmesin! sýrça gözlü serçelerimi kimse dokunmasýn! güneþime öpsün yine gelincik dudaðýmdan