Belli belirsiz -2-

Ýþte o gün suya inmiþti yelkenlerimiz
ilk teþekkür, ilk merhaba, ilk gülümsememiz
eve beraber dönmemiz, ortada fareye sözleþmemiz...
ebemiz-sobemiz, bir barýþýp bir küsmemiz

Ýkiside örgüde titiz (ören bayan) annelerimiz
babalar tavlada usta duramazlar þeþ-beþsiz
Türk kahvesinde hemfikirler, biri þekerli diðeri þekersiz
onca hâneyiz surette, sîrette bir koca aileyiz

Bir sohbet baþlar asma altý çardakta
yanarken fenerimiz
siyasetten girer, ekonomiden çýkardý da;
masada dünyayý kurtarýrdý büyüklerimiz(!)

Hanýmeli kokusuna kanarken nefesimiz
içilirdi tavþan kaný çaylar, demlenirdi yüreðimiz
kalabalýðýn bir ucunda sen, diðer ucunda ben
arada buluþurdu gözlerimiz

Kovalarken aylar yýllarý ve büyürken biz,
ben bi küçük hanfendi, sen aðýr abi oluvermiþiz
imâ edeni harcasakta, kýzsakta, saklasakta
biz... meðer Marmara çýrasý vaziyetindeymiþiz

Derken askere gittin, kalmadý senden bir iz
sen vatanî görevini yaparken, ben sardým binbir çehiz
teskereyi almanla bir oldu istemeye gelmeniz
gerisi teferruattý artýk niþanlýydýk biz

Sonbaharda yeni komþularla renklenirken mahallemiz
usuldan mecra deðiþtiriyordu sanki kaderimiz
senin kaçamak gözlerine, birbirini tutmaz sözlerine
neden? derken öðrendim ki, aslýnda üç nefesmiþiz

Sen, ben ve mahalleye yeni taþýnan Filiz
ben, seni ben sayarken olmamýþýz hiç ’biz’
sevincimi, neþ’emi, gençliðimi, sevgimi savuran
ve geride renkli konfetiler býrakan gelin arabasýyla
penceremin önünden geçtiniz...
Týpký o gün gibi gülüyordun belli belirsiz...
Sosyal Medyada Paylaşın: