Boðaz’a vurduðum kara peçe ve sensizliðe yoldaþ gümüþ pullar haykýrýyor gecenin en dar rahmindeyken akrep ve yelkovan
sessiz çýðlýklar çýkmaz bir sokaðýn içine dalýyorlar
maviliðinde su yüzüne çýkmýþ onca senli cümleler tüm secereleriyle hicranýn menzilinde
çileleri ekmek arasý koyan cancaðýzým çorak coðrafyam(n)ýn en bereketli döneminde buz kesen soðukluða inat sana dem tutuyorum, irin toplamýþ yüreðin Mescid-i Haram mabedinde
misket karasý gözlerine yaslanýp yeþil cennete sona eren bir tren yolculuðu baþladý yine Sirkecide iki gözüm ertelenmiþ, zamanýn çeyiz sandýðýnda kalmýþ nice yarýnlar heybem(n)de
saatin tik taký kiralýk katilliðe soyunuyor, hicran bakiyesinde tarih sayfalarýnda ism-i nâzýmýn boylu boyunca serilirken ben Marmara’da susuzluðuma dem vuruyorum þehr-i Ýstanbul gel cancaðýzým! Hüzzam makamýndaki notalardayken senli cümlelerim kum akýþýnda býraktým, yokluðunun yoksulluðunu
müsvedde bir kaðýtta Ýsmail’in boðazýna deðen býçak bendeyken Azrail hazýr yüreðin tam orta yerinde ürpertici ýslýðýný çalmaya niyetleniyor.
cemalindeki çizgilerde aðýr aksak ilerliyorum, lisanýn ummanýnda 9:15 vapuru ve sesini çengelli iðneyle tutturuyor þah damarýn(m)ý göz pýnarlarýmdan akan giden tuzlu suyu(n)m beni sensizliðe meyilli yârlara sürüklüyor
þimdi bir iskelede martýnýn çýðlýðý sessizliðin kürtajýnda yedi tepede vuslat filizleri yeþeriyorsa seni bende býrak þehr-i Ýstanbul kapama gözleri(n)mi sývasýný çektiðim yüreðimin iç kesitlerinde küçük bir kýzý bir baþýna býrakma ellerinde geçmiþ bayramdan kalma þekerleri Eminönün’de beraber koþturduðu güvercinler bile mahsunken gel etme iki gözüm þehr-i Ýstanbul! mim’liðim önünde eðilir, bendeniz sana yâr olmuþum Azrail siyah bir gül uzatýrken bize Emirgan laleri bizim olsun cancaðýzým
gordion 08/10/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
gordion Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.