GÜLLERE BÜLBÜL
GÜLLERE BÜLBÜL
Evvel bahar olsa sonu hazandýr;
Vaktinde ötmeli güllere bülbül.
Olgunlaþan aþkla yansa insandýr
Düþse ne gam gurbet ellere bülbül.
Lavanta türküler döküldü telden,
Ihlamur sevdalar gülümser gülden,
Yâr hançer vursa da söz akar dilden
Hayrandýr bu ender ballara bülbül.
Sýcak su soðuk su yan yana akar,
Demir kuþlar gürler göklere çýkar,
Irak – yakýn demez han hamam yýkar
Yeter ki düþmesin dillere bülbül.
Bir tutam gözyaþý elem hüzünle,
Pýrlanta yaðmakta yürek sözünle,
Cennete bir köprü yapar gözünle
Vardýk kýldan ince yollara bülbül.
Heyecan hat saffa vuslat yakýnda,
Acaba oldu mu aþkýn farkýnda?
Döndükçe feleðin hassas çarkýnda
Göz aðlar garkolur sellere bülbül.
Halil GÜLEL
Düsseldorf / 19.06.2006
(Akça Akça Akar Gönül Pýnarý)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.