ZEHİRLİ TOHUM,,

Hayat sonunda bize okumayý öðretti,
Gözlerden kaçýrmýþýz satýr aralarýný.
Okumayý sökerken,çoðu zaman terletti,
Hep üstümüze geldi yaptý hamlelerini.

Yaptýðý hamlelere karþýlýk veremedik,
Köþeye sýkýþtýrdý,yeter dur diyemedik.
Mücadele hep lafta;kaldý beceremedik..!
Üst üstüne indirdi vurdu darbelerini..

Baþýmýzý eydirdi,süründürdü bir ömür,
Bu yaþýma geldm de,caným yerde sürünür..!
Serçeler aðlamazmýþ,aðlarsa o gün ölür,
Bu nasýl sabýr dedim saydý sebeplerini.

Bir serçenin sabrýna erip ulaþamadýk,
O yürek yokmuþ bizde,aðladýk duramadýk.
Aðlamadan bir tek gün,olmadý yapamadýk,
Sonunda yaþ kalmadý,soldurdu güllerini.

Hayat acýmasýz da yaþamaya deðermiþ,
Ýnsan ne biçecekse tarlasýna ekermiþ.
Ektiðini gün gelir deste deste biçermiþ,
Tadý acý da olsa toplar meyvelerini.

TÝRYAKÝ de topladý ektiðini sonunda,
Acýdan da betermiþ,meyve zehir tadýnda..!
Herkes zehirli tohum ekmiþtir hayatýnda,
Þimdi tek tek topluyor o gün ektiklerini...
Sosyal Medyada Paylaşın: