YETER ARTIK

Hiç kimsede kalmamýþ ahde vefa kaygýsý
Herkes benlik derdinde kimseye yok saygýsý
Yýllardýr yordu beni bu adalet duygusu
Aðlanacak hallere güldüðüm yeter artýk

Hakkýmý aradýkça bana “dayan” dediler
“Bizim tuzumuz kuru, haline yan” dediler
“Balýklýgöl’de balýk bitti, uyan!” dediler
Olmadýk hayallere daldýðým yeter artýk

Hep alýnteri döktüm, emeðim boþa gitti
Devlet baþa geçmedi, hep kuzgun leþe gitti
Ben hepyeke razýydým, eller düþeþe gitti
Her oyunun sonunu bildiðim yeter artýk

Ne demiþsem suç oldu, ne yapmýþsam kabahat
Ne dosttan vefa gördüm, ne düþman verdi rahat
Na hayat benim oldu, ne sonsuz istirahat
Her sabah dirilip de öldüðüm yeter artýk

Düþen bana tutundu okyanusta sal gibi
Deðmedik taþ kalmadý meyve veren dal gibi
Darýldýlar kýzdýlar müjde vermez fal gibi
Her günahýn bedeli olduðum yeter artýk

Þair gönlüme atmýþ kalemi kargý diye
Tabip tuzla baðladý yaramý sargý diye
Ýrkilip rüyalardan “aþk” diye, “sevgi” diye
Uykumu parça parça böldüðüm yeter artýk

Ýlaç diye verdiler zehiri yudum yudum
Yediler, bitirdiler kalmadý etim budum
Ninniler söylediler masallarla uyudum
Her kýssadan bir hisse aldýðým yeter artýk

Okuyaným olmadý eskimiþ roman gibi
Kýymetim bilinmedi ölü bir zaman gibi
Aceminin elinde kalmýþ bir keman gibi
Hergün ayný þarkýyý çaldýðým yeter artýk.

Muzaffer USLU

Sosyal Medyada Paylaşın: