Bilmezdim insan iradesinin bu kadar cýlýz olduðunu kader rüzgârý önünde, ve gene bilmezdim raftan düþen tozlu bir kitabý tekrar yerine koymanýn zorluðunu; savaþmadan yenilmenin buruk acýsýný; tabut tahtasýndan daha kuru ve cansýz bir aðaç dalýný bile yeþertebilecek mümbit topraklarýn olduðunu… Bir mânâda bomboþ, bir mânâda dopdolu geçmiþ bir yarý ömre raðmen, bilmezdim bütün bunlarý.
Düþüncenin maddeye hükmedebileceðini, dilden daha güzel söz edebilen gözlerin var-lýðýný, sevginin bazen el ile tutulabilecek kadar billurlaþtýðýný; insan’ýn hem bir sürüngen, hem de bir ilah olabileceðini okumuþtum, duymuþtum, ama görmemiþtim.
Eriþilemeyecek yükseklikteki yýldýzlarýn bâzen hiç umulmadýk bir zamanda ve bir anda insanýn içine dolabileceðini, bu dolulukla zamanýn her ânýndan ayrý bir mutluluðun fýþkýracaðýný, uyanýkken yaþanan bir ânýn rüyalarý bile kýskandýrabileceðini,…, ben inci ararken sularýn dibinde, kelimelerin sandalda bekleyeceklerini hiç düþünmemiþtim. MG Sosyal Medyada Paylaşın:
megurman Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.