kipriðinden nehirler aktý avuçladým yüzüm gözüme sürdüm acýný ben de tatmalýyým dedim, yüreðim de aðlamalý dedim... ama çýkýp lanet de etmedim ona buna ki kahrolsaydý þimdiye çoktan kahrolmuþtu namlular ama kahrolacaksa da bir gün o gün herkes birbirinin acýsýný görmeli dedim mutlak
Tanrým, dualarýmýzý kabul etmez mi oldun yoksa yoksa samimi bulmuyor musun artýk göðe açýlan ellerimizi sahi yalnýz göðe mi açýlmalý eller ya kalbimiz, ya kalbimiz neden hiç el açmýyor Tanrýya kalbiniz diyorum, kalbimiz soðuk bir namlu gibi günden güne kararan kalbimiz
acýný aldým yüzüme gözüme sürdüm annem sonra kör oldum sonra mecnun sen bu kadar kederi nasýl taþýyabiliyorsun göðsünde daðlar utanmalý senden eðilmeli önünde...
"kefenleriyle gezer oldu gençlerimiz kendi daðlarýnda..."
Sosyal Medyada Paylaşın:
yasar_Çetinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.